Objectives:

To evaluate the incidence of epilepsy and the factors affecting antiepileptic therapy in children with cerebral palsy. Patients and Methods: A total of 249 patients (mean age 6.4 years) were retrospectively evaluated with regard to epilepsy incidence, age of onset of epilepsy, age of onset of antiepileptic treatment, and the factors affecting antiepileptic treatment. Results: Epilepsy was documented in 107 patients (43%). Compared to those without tetraplegia, the risk for epilepsy in patients with tetraplegia was 3.2 times higher (odds ratio 3.2). A significantly increased deterioration in developmental and psychometric test results and a significantly higher frequency of mental retardation were found in the epileptic group. The incidence of epilepsy was strongly correlated with abnormal findings on brain magnetic resonance imaging. The response to antiepileptic therapy in monotherapy patients was significantly higher than that of patients receiving polytherapy. Conclusion: Tetraplegia, deterioration in developmental and psychometric test results, and abnormal findings on brain imaging are aşociated with an increased epilepsy incidence, and the need for polytherapy with a decreased treatment response.

Serebral Palsili Çocuklarda Epilepsi Görülme Sıklığı ve Antiepileptik Tedavi Etkinliğinin Değerlendirilmesi

Amaç:

Serebral palsili hastalarda epilepsi görülme oranlarını saptamak ve antiepileptik tedaviyi etkileyen faktörleri değerlendirmek. Hastalar ve Yöntemler: Serebral palsili 249 hastada (ort. yaş 6.4) epilepsi görülme oranları, epilepsi başlangıç yaşı, antiepileptik tedaviye başlama yaşı ve tedaviye yanıtı etkileyen faktörler retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Hastaların 107'sinde (%43) epilepsi oldu ğu belirlendi. Tetraplejik serebral palsili olgularda epilepsi görülme riski, tetraplejik olmayanlara göre 3.2 kat yüksek bulundu (odds ratio 3.2). Epilepsili grupta gelişimsel ve psikometrik test sonuç- ları anlamlı derecede bozuk bulundu. Zeka gerili- ği sıklığı epilepsili grupta anlamlı derecede yüksekti. Beyin manyetik rezonans görüntüleme bulgular ında anormallik olan olgularda epilepsi görülme sıklığı daha fazla idi. Monoterapi alan hastalarda antiepileptik tedaviye yanıt, politerapi alan hastalara göre anlamlı derecede fazlaydı. Sonuç: Tetraplejik tutulum, gelişimsel ve psikometrik testlerde bozukluk, beyin görüntülenmesinde anormal bulgu saptanması epilepsi riskini artırmakta ve bu hastalarda politerapiye ihtiyaç duyulması tedaviye yanıt oranını düşürmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Antikonvülzanlar/terapötik kullanım;beyin hasarı, kronik/etyoloji; serebral palsi/epidemiyoloji/komplikasyon; çocuk; ilaç tedavisi, kombinasyon; epilepsi/etyoloji/ilaç tedavisi; zeka geriliği/etyoloji; risk faktörleri.

Keywords: Anticonvulsants/therapeutic use, brain damage, chronic/etiology, cerebral palsy/epidemiology/complications, child, drug therapy, combination, epilepsy/etiology/drug therapy, mental retardation/etiology, risk factors